De werknemer had bij de werkgever aangegeven dat hij verkoudheidsklachten had en op basis van de toen geldende RIVM-richtlijnen thuisbleef. In die richtlijn stond namelijk dat bij neusverkoudheid het advies was om thuis te blijven. De werkgever had de werknemer een aantal keren verzocht zich ziek te melden. De werknemer wilde zich echter niet ziekmelden, omdat hij naar eigen zeggen niet ziek was. Op een gegeven moment heeft de werkgever de werknemer nogmaals verzocht zich ziek te melden en daarbij gewaarschuwd voor het mogelijk korten van het salaris, als de werknemer hieraan niet zou voldoen. Pas een halve maand later heeft de werknemer zich ziekgemeld bij de werkgever.  

Als een werknemer niet ziek is, geldt als uitgangspunt dat de werkgever gehouden is het loon door te betalen ook als de arbeid niet wordt verricht, tenzij het niet verrichten van de arbeid in redelijkheid van de werknemer dient te komen. In beginsel komt het thuisblijven vanwege neusverkoudheid van de werknemer op basis van een RIVM-richtlijn, niet in redelijkheid voor rekening van de werknemer. De Rechtbank Den Haag heeft vervolgens geoordeeld dat als de neusverkoudheid aanhoudt, de werknemer op een gegeven moment op verzoek van de werkgever toch een ziekmelding dient te doen. Er kan dan een bedrijfsarts ingeschakeld worden om te beoordelen of de werknemer in staat is om de bedongen arbeid te verrichten. Mocht de werknemer op dat moment geen ziekmelding doen, dan kan de werknemer zijn loon verliezen.

Kort samengevat volgt hieruit dat in de tijd dat een werknemer thuis moet blijven vanwege neusverkoudheid zonder een ziekmelding te doen bij de werkgever, er in beginsel recht kan zijn op loon. Als deze verkoudheidsklachten echter aanhouden, dient de werknemer actief op te treden en zich bij de werkgever ziek te melden. Doet de werknemer dit niet, dan kan dit consequenties hebben. De werkgever kan dan gerechtigd zijn het loon in te houden van de werknemer.

​