Terecht ontslag op staande voet van oproepkracht wegens werkweigering.

De werkgever had sinds 2016 een 22-jarige werknemer in dienst als chauffeur op basis van een arbeidsovereenkomst met uitgestelde prestatieplicht (oproepovereenkomst) voor onbepaalde tijd. In de arbeidsovereenkomst was opgenomen dat de werkgever verplicht is, de werknemer op te roepen als er werk voorhanden is en dat de werknemer – als hij is opgeroepen – verplicht is om de arbeid te verrichten.

Op 29 juli 2020 heeft de planningsmedewerker contact gehad met de werknemer over de planning van augustus 2020. De werknemer heeft toen laten weten dat hij de weekenden in augustus ingeroosterd kon worden. De werknemer is vervolgens ingepland voor drie weekenden in augustus. Een dag later heeft de werknemer, de werkgever geïnformeerd dat hij in augustus toch niet beschikbaar is voor werk. De werkgever heeft de werknemer diezelfde dag laten weten dat de werknemer is gehouden gehoor te geven aan de oproepen. Eveneens gaf de werkgever op 4 augustus 2020 aan dat het niet verschijnen op de ingeroosterde dagen wordt gezien als werkweigering, wat verstrekkende gevolgen voor zijn contract zal hebben.

De werknemer heeft vervolgens op 8 augustus 2020 contact opgenomen met de planningsmedewerker en aangegeven zich ziek te melden op basis van een arbeidsconflict, waarna de planningsmedewerker aangaf dat hij zich daarvoor niet kon ziekmelden.

Het eerste ingeplande weekend van augustus verschijnt de werknemer dan ook niet op het werk. De werkgever heeft de werknemer toen per e-mail verzocht om contact op te nemen, aangezien hij niet bereikbaar was. De werknemer geeft aan dat hij niet bereikbaar was geweest, omdat hij aan het werk was bij een andere werkgever.

Vervolgens is de werknemer in het tweede weekend wederom niet komen opdagen, wat er toe heeft geleid dat de werkgever, de werknemer per e-mail op staande voet heeft ontslagen.

Naar aanleiding hiervan is de werknemer een procedure gestart bij de kantonrechter, nu hij het niet eens was met het aan hem verstrekte ontslag op staande voet.

Volgens de kantonrechter was de werknemer op grond van de arbeidsovereenkomst gehouden gehoor te geven aan de oproep. Dat de werknemer dit niet kon omdat hij tegelijkertijd bij een andere werkgever moest werken, is een omstandigheid die voor zijn rekening en risico blijft. De werkgever was niet op de hoogte van deze nevenwerkzaamheden. De werkgever had eveneens gewaarschuwd dat het niet verschijnen tot een beëindiging van zijn contract zou (kunnen) leiden.

De kantonrechter stelt de werkgever aldus in het gelijk en oordeelt dat de werknemer terecht op staande voet is ontslagen.