Ontslag op staande voet wegens afreizen naar een gebied met code oranje.

Een werknemer was sinds oktober 2019 in dienst bij zijn werkgever in de functie van heftruckchauffeur. Wegens ontoelaatbaar gedrag heeft de werknemer in november 2019 en januari 2020 twee officiële waarschuwingen gekregen van zijn werkgever. De werkgever deelde de werknemer daarbij mee dat bij een volgende misdraging de werkgever maatregelen jegens de werknemer zal treffen. In mei 2020 ging het echter weer mis en hierdoor ontving de werknemer een officiële laatste waarschuwing. De werkgever heeft de werknemer te kennen gegeven dat zijn inzet binnen de fabriek werd aangepast en dat bij een volgende overtreding de werkgever over zou gaan tot een ontslag op staande voet.

In november 2020 geeft de werknemer tijdens een gesprek met de werkgever aan dat hij in de eerste week van december 2020 van plan is om naar Polen te gaan. De werkgever gaf echter geen toestemming, onder andere vanwege de coronapandemie en de daarmee samenhangende verplichte quarantaineperiode na terugkomst. Per e-mail heeft de werkgever de werknemer er nogmaals op gewezen dat als hij naar Polen afreist, dit zal leiden tot een ontslag op staande voet. De werknemer heeft de werkgever via een WhatsApp-bericht vervolgens laten weten dat hij zich in Polen bevond. Via een brief heeft de werkgever de werknemer vervolgens op staande voet ontslagen. De werknemer stapte naar aanleiding hiervan naar de kantonrechter.

Volgens de kantonrechter staat vast dat de werknemer herhaalde officiële waarschuwingen heeft gekregen voor gedragingen die de werkgever ontoelaatbaar vindt. Na de laatste officiële waarschuwing is de werknemer zelfs als sanctie intern naar een andere afdeling verplaatst, waartegen de werknemer nooit geprotesteerd heeft. Volgens de rechter was de werkgever zeer duidelijk geweest dat zij geen verdere misstappen meer zal dulden. Ondanks alle waarschuwingen en het verbod van de werkgever om naar Polen te gaan, is de werknemer toch afgereisd naar het code oranje gebied. Aangezien de werknemer na terugkomst uit Polen verplicht tien dagen in quarantaine moest en de functie van werknemer niet thuis kon worden vervuld, had de werkgever volgens de kantonrechter om die reden een zwaarwegend bedrijfsbelang om de werknemer niet toe te staan af te reizen naar Polen. In het licht van de eerdere terecht gemaakte verwijten en het gegeven dat de werknemer geen misstap meer kon verloven, is de kantonrechter van oordeel dat het ontslag op staande voet van de werknemer stand houdt.

Dat in onderhavige zaak het afreizen naar een code oranje gebied een ontslag op staande voet rechtvaardigde, kwam mede door het feit dat de werknemer al diverse keren een waarschuwing van de werkgever had ontvangen. In beginsel komt de werkgever namelijk niet het recht toe een werknemer te verbieden naar een ander land af te reizen. Als een eventuele quarantaineverplichting de werknemer zou verhinderen om zijn werk te doen, heeft de werknemer geen recht op loon in de tijd dat hij niet kan werken. Het is voor de werkgever in de meeste gevallen echter geen rechtvaardiging voor een ontslag op staande voet van de werknemer.