De betreffende werknemer was twee jaar werkzaam bij werkgever en vervulde de functie van medewerker planning/bijrijder/chauffeur. In de bedrijfskantine stond een koffieautomaat waaruit het personeel van werkgever en externe chauffeurs tegen betaling van € 0,20 á € 0,30 koffie en dergelijke konden halen. Met de bij de automaat behorende sleutel, welke op kantoor door de kantoormanager werd bewaard, konden de dranken gratis uit de automaat worden gehaald. Zonder de voorafgaande toestemming van de kantoormanager mochten de werknemers geen gebruik van deze sleutel maken. Het gebruik van de sleutel werd incidenteel toegestaan, indien de betreffende werknemer geen kleingeld bij zich had.

Ongeveer zes maanden vóór het ontslag op staande voet heeft een collega van de werknemer hem een kopie aangeboden van de sleutel van de koffieautomaat. De werknemer heeft deze sleutel aangenomen en hiermee dagelijks voor zichzelf en voor derden gratis koffie uit de automaat gehaald (zonder toestemming van de werkgever). Op enig moment heeft de werkgever nog expliciet gewaarschuwd dat diefstal binnen het bedrijf niet wordt geaccepteerd en werknemers die zich daaraan schuldig maken hard aangepakt worden, met een ontslag op staande voet. Nadat de werkgever dus op de hoogte kwam van het gebruik van de gekopieerde sleutel, heeft zij de werknemer op staande voet ontslagen.

De werknemer vorderde bij de rechter onder meer de werkgever te veroordelen tot betaling van de transitievergoeding.

De rechter oordeelde in onderhavig geval dat de werknemer zich schuldig heeft gemaakt aan diefstal en daarmee aldus ernstig verwijtbaar gehandeld heeft. Het feit dat het per kopje koffie om steeds een gering bedrag is gegaan, doet daar niet aan af. Eveneens speelt mee dat de werkgever alle werknemers had gewaarschuwd dat diefstal niet geaccepteerd wordt. Deze waarschuwing heeft werknemer niet weerhouden om gebruik te maken van de gekopieerde sleutel om daarmee gratis koffie te halen. De rechter wijst de vordering van de werknemer tot toekenning van de transitievergoeding aldus af en keurt het ontslag op staande voet wel goed. De rechter vindt het ook voldoende aannemelijk dat de werknemer de partij is die door opzet of schuld aan de werkgever een dringende reden heeft gegeven om hem op staande voet te ontslaan, zodat de werkgever recht heeft op een gefixeerde schadevergoeding van de werknemer.